Αγαπητέ μου εαυτέ....


Αγαπητέ μου εαυτέ...
Γράφω αυτό το άρθρο και το αφιερώνω σε εσένα.
Είναι καλοκαίρι του 2016 και σε λιγότερο από ένα μήνα θα ξεκινήσουν και πάλι τα σχολεία.Πριν γίνει όμως αυτό,θέλω να σου αναφέρω κάποια γεγονότα που συνέβησαν τους προηγούμενους μήνες,ξεκινώντας από τον Σεπτέμβριο του 2015.
11 Σεπτεμβρίου: Ανυπομονούσα να γνωρίσω καινούρια παιδιά στο σχολείο μου.Είχα πολύ άγχος αλλά πέρασα υπέροχα.Πήγα μαζί με άλλες δύο φίλες μου,την κολλητή μου και μία συμμαθήτριά μας.Με την οποία εκείνη την περίοδο κάναμε πολύ καλή παρέα.


Όσο περνούσαν οι μέρες ένιωθα όλο και καλύτερα.
Γνώρισα όντως πολλά κορίτσια και αγόρια.Κάποιους τους συμπάθησα,άλλους όχι.
Οι μήνες έφευγαν χωρίς να το αισθάνομαι.Και έφτασε ο Ιανουάριος.Είχα ήδη τρεις υπέροχες φίλες οι οποίες με στήριζαν,το ίδιο και εγώ.
Η συμμαθήτρια που ανέφερα προηγουμένως μας "άφησε".Βρήκε άλλους φίλους και έγινε σαν εκείνους.
Μετάνιωσα που πίστεψα ότι είχε αλλάξει.


Κοντά στα τέλη Ιανουαρίου η μαμά μου βρήκε δουλειά και χρειάστηκε να μετακομίσουμε.Παρόλ' αυτά συνέχισα να επικοινωνώ με τα κορίτσια.Δεν μετακομίσαμε όμως για πάντα,οπότε μόλις τέλειωναν τα σχολεία,οι εξετάσεις και όποια άλλη υποχρέωση,θα επιστρέφαμε.


Εκεί που πήγα βρήκα αμέσως παρέα,δεν ήμουν μόνη.Οι καθηγητές ήταν πολύ πιο ευχάριστοι και νοιάζονταν.Ο καιρός επίσης περάσε γρήγορα..Σχεδόν δεν το κατάλαβα.Γενικώς,η χρονιά '15-'16 "έφυγε" ασυνείδητα.




Τέλη Ιουνίου,αφού είχαν ήδη τελειώσει οι εξετάσεις,επιστρέψαμε στη Θεσσαλονίκη.Και στην καθημερινότητα.
Φτάνοντας εδώ,στον Αύγουστο του 2016 έμαθα πολλά και σημαντικά που δεν θα επαναλάβω την χρονιά που έρχεται.


Θα προσπαθήσω να έχω περισσότερη αυτοπεποίθηση και να μην νοιάζομαι για την γνώμη των άλλων.Γιατί να τους ζηλεύω και να προσπαθώ να γίνομαι σαν αυτούς;Είμαι αυτή που είμαι και δε θα αλλάξω για κανέναν.Αν δεν με συμπαθούν κανένα πρόβλημα.Συνειδητοποίησα πως δεν χρειάζεται να γνωρίζεις και να μιλάς με πολλούς,αλλά είναι καλύτερο να έχεις έστω έναν που σε νοιάζεται πραγματικά παρά πολλούς που κάποια στιγμή θα σε προδώσουν.
Γιατί σίγουρα αυτό θα γίνει.



Οι φιλίες την σημερινή εποχή δεν αξίζουν..Οι περισσότεροι έχουν ένα πρότυπο,είτε από το σχολείο είτε από τα κοινωνικά δίκτυα.Σε κουτσομπολεύουν πίσω από την πλάτη σου,αλλά μπροστά σου σε αγκαλιάζουν και σε φιλάνε.Μα ποιοι νομίζουν ότι είναι;;


Μακάρι να μην σπαταλούσα άσκοπα τον χρόνο ώστε να έγραφα πιο συχνά στο blog αλλά και να γυμναζόμουν περισσότερο.Πέρασα ημέρες στο κινητό βλέποντας πώς διασκεδάζουν άνθρωποι που ούτε καν τους συμπαθούσα.


Αυτά είχα να σου πω....Θα τα πούμε σύντομα..Ίσως στο μέλλον..Ποιος ξέρει;


Σχόλια

  1. Μου αρέσει πάρα πολύ να διαβάζω τέτοια άρθρα! Νιώθω σαν ξαφνικά να σε γνώρισα πολύ καλύτερα και νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό και όμορφο στον κόσμο του blogging να μην περιοριζόμαστε μόνο στα επιφανειακά θέματα, αλλά να ασχολούμαστε και με άλλα πιο "βαθιά", πιο προσωπικά. Ανυπομονώ για τα επόμενα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε!Και το σχόλιό σου θα μείνει ως ιδιαίτερο!Δεν λαμβάνω συχνά τέτοια...Συμφωνώ μαζί σου και θα συνεχίσω παρόμοια άρθρα γιατί μου αρέσουν κι εμένα πολύ.Φιλάκια!!

      Διαγραφή
  2. Απο τα καλύτερα σου άρθρα!Νομίζω χρειαζόταν κάτι τέτοιο!Και σε νιώθω απόλυτα,έχω περάσει απο την ίδια κατάσταση, καλύτερο να έχεις ενα άτομο να εμπιστεύεσαι και να ξέρεις πως πάντα θα είναι δίπλα σου, παρά μια μεγάλη παρέα,που όσο και αν διασκεδάζεις μαζί της πάντα μα πάντα θα γίνει κάτι άσχημο και είτε θα διαλυθεί είτε θα παρεξηγηθεί.
    Έμαθα και εγώ πολλά φέτος,νομίζω αυτά που έγραψες περι φιλίας με αντιπροσωπεύουν και με καλύπτουν πλήρως για την χρονιά που πέρασε και νιώθω μεγάλη κατανόηση! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μίρκα μου δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι!Έχεις δίκιο και απ' όσο έχω καταλάβει οι περισσότεροι έφηβοι αισθάνονται το ίδιο!Εύχομαι η χρονιά που έρχεται να είναι ευχάριστη :)

      Διαγραφή
  3. Τι υπέροχο άρθρο! Θα συμφωνήσω με τα κορίτσια από πάνω διότι δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο..Πολύ προσωπικό άρθρο πολύ καλογραμμένο πολύ επίκαιρο!!
    <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις...και με όλα τα κορίτσια..Καλύτερα 1 άτομο παρα παρέες που δεν σου προσφέρουν τίποτα..τι να τα κανεις τα ξενύχτια και τα ποτά?Εγώ προτιμώ αυτό το ένα άτομο (στην δικη μου περίπτωση ο σύντροφός μου) μια βόλτα σε ένα παγκάκι η σε μια παραλία η σε ένα πάρκο και να μιλάμε για ώρες....!!!!Ποτέ δεν είχα φίλους..οχι επειδή ειμαι αντικοινωνική..απλά δεν τέριαζα με αυτά που έκαναν εκείνοι..Απο την ημέρα που άρχισα να συγκατικώ με το αγόρι μου όλοι άρχισαν τα παράπονα και τις ζήλιες...και μέχρι σήμερα μου το κρατάνε...αλλα ποιος νοιάζεται?Φιλάκια πολλά κορίτσι... :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς!Ποιος νοιάζεται τι θα πουν οι άλλοι;Αν περιμέναμε από αυτούς δεν θα είχαμε κάνει τίποτα!
      Όσο για αυτό που είπες σχετικά με τους φίλους,έχω παρέα αλλά με πολύ λίγα άτομα για τον λόγο ότι είμαι και αντικοινωνική αλλά και δεν ταιριάζω..
      Χαίρομαι πολύ που αισθάνεσαι όμορφα με αυτό το ένα άτομο,τον σύντροφό σου,και ελπίζω να παραμείνετε μαζί ευτυχισμένοι<3
      Φιλάκια!!!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Συμβουλές για το Γυμνάσιο!

Decoration Ideas for Summer!

Back to school:Outfits και μακιγιάζ για τον αγιασμό.